ชื่อเรื่อง    การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้แบบนำตนเองวิชาเคมีโดยใช้แหล่งเรียนรู้ ในท้องถิ่น  เพื่อส่งเสริมพฤติกรรมการนำตนเอง  และความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณ  สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย

ผู้วิจัย  นางสาวจีรนันท์  จันทยุทธ

ปีที่พิมพ์  2560

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ  1)  พัฒนาและหาประสิทธิภาพของรูปแบบการจัดการเรียนรู้แบบนำตนเองวิชาเคมีโดยใช้แหล่งเรียนรู้ในท้องถิ่น  เพื่อส่งเสริมพฤติกรรมการนำตนเอง  และความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณ  สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย 2) ประเมินประสิทธิผลของการใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้แบบนำตนเองวิชาเคมีโดยใช้แหล่งเรียนรู้ในท้องถิ่น  กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6/1 จำนวน 30 คน  ภาคเรียนที่ 2  ปีการศึกษา 2559  โรงเรียนท่าขอนยางพิทยาคม  อำเภอกันทรวิชัย  จังหวัดมหาสารคาม  เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย  รูปแบบการจัดการเรียนรู้แบบนำตนเองวิชาเคมีโดยใช้
แหล่งเรียนรู้ในท้องถิ่น  คู่มือการใช้รูปแบบ  แผนการจัดการเรียนรู้ แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน   แบบทดสอบวัดความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณ แบบสอบถามความคิดเห็นเกี่ยวกับพฤติกรรมการนำตนเอง  แบบประเมินโครงงานวิทยาศาสตร์ และแบบสอบถามความพึงพอใจ  วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้  ค่าเฉลี่ย  ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน  ค่าทีแบบไม่อิสระ
(t-test dependent) และการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า
1.  รูปแบบการจัดการเรียนรู้แบบนำตนเองวิชาเคมีโดยใช้แหล่งเรียนรู้ในท้องถิ่น เพื่อส่งเสริมพฤติกรรมการนำตนเอง และความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณ  สำหรับนักเรียน
ชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย  มีชื่อว่า  “DISGTRS  Model” มี 6 องค์ประกอบ ได้แก่ 1) หลักการ  แนวคิด ทฤษฎีพื้นฐาน  2) วัตถุประสงค์  3) ขั้นตอนการสอน ประกอบด้วย 7 ขั้นตอน คือ (1) ขั้นวินิจฉัย (Diagnosis : D)  (2) ขั้นสร้างแรงบันดาลใจ (Inspiration : I)  (3) ขั้นเสริมสร้างกลยุทธ์ (Strategies : S) (4) ขั้นปลูกฝังนิสัย  (Growing in habit : G) (5) ขั้นถ่ายทอดความรู้ (Transferring  knowledge : T)  (6) ขั้นสะท้อนความคิด  (Reflection : R)  (7) ขั้นสรุปและประเมินผล (Summarizing and  Assessing : S) 4) ระบบสังคม  5) หลักการตอบสนอง  และ 6) ระบบสนับสนุน   โดยพบว่ารูปแบบการจัดการเรียนรู้แบบนำตนเองวิชาเคมีโดยใช้แหล่งเรียนรู้ในท้องถิ่นมีประสิทธิภาพเท่ากับ 84.84/82.50 
2.  ประสิทธิผลของรูปแบบ“DISGTRS  Model” พบว่า
          2.1) ผลสัมฤทธิ์ทางการของนักเรียนก่อนและหลังการเรียนด้วยรูปแบบ
“DISGTRS  Model” แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05  โดยมีคะแนนผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน 
          2.2)  พฤติกรรมการนำตนเองของนักเรียนก่อนและหลังการเรียนด้วยรูปแบบ
“DISGTRS  Model” แตกต่างกันโดยภาพรวมอยู่ในระดับมากมีค่า (X ̅) =  3.79 และ (S.D) = 0.20
ค่า t = 9.72  ซึ่งสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05  
          2.3)   ความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักเรียนก่อนและหลัง
การเรียนด้วยรูปแบบ “DISGTRS  Model” พบว่าแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05  โดยมีคะแนนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน 
          2.4   ผลการประเมินการคิดขั้นสูงของนักเรียน จากการประเมินโครงงาน
วิทยาศาสตร์หลังเรียนด้วยรูปแบบ “DISGTRS  Model” พบว่าคะแนนเฉลี่ยการคิดขั้นสูงของนักเรียนอยู่ในระดับมาก  คิดเป็นร้อยละ 87.08 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ที่กำหนดไว้ร้อยละ 80
        2.5)  ความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อการเรียนด้วยรูปแบบ “DISGTRS  Model”
พบว่านักเรียนมีความพึงพอใจต่อการเรียนโดยรวมและรายด้านอยู่ในระดับมากมีค่า (X ̅)  = 4.43,  และ (S.D.) = 0.40 

คำสำคัญ :  รูปแบบการจัดการเรียนรู้,  การเรียนรู้แบบนำตนเองวิชาเคมี,  แหล่งเรียนรู้ในท้องถิ่น,
                  พฤติกรรมการนำตนเอง,  การคิดอย่างมีวิจารณญาณ

ครูชำนาญการพิเศษ โรงเรียนท่าขอนยางพิทยาคม ตำบลขามเรียง อำเภอกันทรวิชัย จังหวัดมหาสารคาม 44150 ประเทศไทย
Email : Cheeranant2511tk@gmail.com Tel : 0899407480